H απάνθρωπη όψη του πρωταθλητισμού .

Ο Δήμος Μπουλούκος γράφει από το Λονδίνο για την συγκλονιστική ιστορία μιας Κινέζας Ολυμπιονίκη των καταδύσεων που αποκαλύπτει πως λειτουργεί ο κινεζικός μηχανισμός των μεταλλίων.

Πρόκειται για την Βου Μίνσια που την περασμένη Κυριακή αναδείχθηκε για Τρίτη συνεχόμενη φορά Ολυμπιονίκης από τον βατήρα των τριών μέτρων και την επομένη έμαθε όλη την πραγματικότητα για την ζωή της. Πληροφορήθηκε ότι ο παππούς της και η γιαγιά της πέθαναν πριν από ένα χρόνο και η μητέρα της υποφέρει από καρκίνο του στήθους.

Η 26χρονη Κινέζα έχει μπει εδώ και 10 χρόνια σε ένα προπονητικό καμπ που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση και ουσιαστικά είναι αποκομμένη από τον έξω κόσμο. Συγκεκριμένα έχει ενταχθεί στο «Πρόγραμμα 119», το σχέδιο των Κινέζων για την δημιουργία Ολυμπιονικών από το 2001 και μετά, όταν ανακοινώθηκε ότι το Πεκίνο πήρε τους Ολυμπιακούς του 2008.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει καθημερινή προπόνηση και φυσικά καμία είδηση από το έξω κόσμο, προκειμένου να συνεχίσουν οι αθλητές απερίσπαστοι την προετοιμασία τους. Όπως λέει ο πατέρας της Βου, «ποτέ δεν της λέγαμε τα νέα του σπιτιού. Της κρύψαμε ακόμα και το θάνατο του παππού και της γιαγιάς της. Μάλιστα όταν πέθανε η γιαγιά της, ήταν σα να το είχε διαισθανθεί καθώς μα ρωτούσε εάν είναι καλά. Έπρεπε να της λέμε ψέματα, λέγαμε συνέχεια ότι όλα είναι καλά».

Και προσθέτει ο πατέρας της: «Ήταν έτσι για πολλά χρόνια. Έχουμε εδώ και καιρό καταλάβει ότι η κόρη μας, δεν μας ανήκει ολοκληρωτικά».

Οι γονείς της Βου ταξίδεψαν στο Λονδίνο για να δουν την κόρη τους, αλλά δεν τους επετράπη να την συναντήσουν μέχρι να γίνει ο τελικός. Μάλιστα η επικοινωνία τους ήταν ένα γραπτό μήνυμα που την ειδοποίησε ότι έφθασαν στην βρετανική πρωτεύουσα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι επικοινωνούσαν κυρίως μέσω του κινέζικου Twitter, του Weibo. «Βλέπαμε τα σχόλια της και καταλαβαίναμε ότι είναι καλά. Βέβαια αυτό δεν είναι επικοινωνία, αλλά εάν είναι καλά, εμείς είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν μας τηλεφωνεί και πολύ, αφού είναι απασχολημένη με τις προπονήσεις. Το καταλαβαίνουμε αυτό, αλλά όταν έχουμε κάποιο είδος επικοινωνίας μαζί της, τότε είμαστε ευτυχισμένοι», καταλήγει ο πατέρας.

Κάπως έτσι λοιπόν «φτιάχνονται» οι Ολυμπιονίκες στην Κίνα, όπου μάλλον έχει χαθεί το νόημα του αθλητισμού, ο οποίος φυσικά δεν υπάρχει για να καταστρέφει οικογένειες και ανθρώπινες προσωπικότητες. 
ΠΗΓΗ