"Μήνυμα που δεν θα παραληφθεί ποτέ"

"Τι μου συμβαίνει; Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο ευάλωτη. Τόσα χρόνια ήμουν ρεαλίστρια και αποστασιοποιημένη από όλα και από όλους. Η λογική... ήταν η άμυνά μου για να μην πληγωθώ. Τι μου συμβαίνει; Είναι όλα αυτά που πέρασα το τελευταίο διάστημα, το ότι είμαι μακριά, το ότι ένιωσα έντονα συναισθήματα που πότε δεν είχα νιώσει. Από την υπέρμετρη χαρά στην υπέρμετρη λύπη, από τον παράδεισο στην κόλαση.

Η "υγιέστερη" εταιρεία η... "Μαφία ΑΕ"

"Η πλέον εύρωστη και ισχυρή «εταιρεία» στην Ιταλία... η μαφία, η οποία σπεύδει να γεμίσει τα «κενά» που αφήνουν ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις, οι οποίες πέφτουν θύματα της οικονομικής κρίσης.
Η πτώση των πωλήσεων, η ανεργία και οι κακές οικονομικές συνθήκες όχι μόνο δεν αγγίζουν την Κόζα Νόστρα, την Ντρανγκέτα και την Καμόρα, αλλά αποτελούν την ιδανική ευκαιρία για να αυξήσουν...

τα κέρδη τους.
Οι μαφιόζοι εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες για να ενισχυθούν και να εξαγοράσουν νόμιμες επιχειρήσεις, ώστε να ξεπλύνουν τα υπέρογκα ποσά βρώμικου χρήματος από παράνομες δραστηριότητες, όπως το εμπόριο κοκαΐνης και ο οργανωμένος εκβιασμός...( η συνέχεια εδώ ...)

"Άμεσος διαδικτυακός πόλεμος νέα αρρώστια ετοιμάζουν!!!"

Συχνά , όταν διαβάζω κάτι που μου κινεί την περιέργεια ,το κρατάω στην άκρη για να δω αν θα επαληθευτεί και να το κρίνω μετά από καιρό  . Το συγκεκριμένο κείμενο δημοσιεύθηκε από άγνωστο σε μένα συγγραφέα στις 30 Ιουνίου 2010 .


"ΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ ΞΑΝΑΡΧΙΖΟΥΝ !
Προσοχή: Ξαναρχίζουν εμβολιασμούς !!! Γενικός διαδικτυακός πόλεμος εναντίον τού εμβολίου τής νέας φυματιώσεως , τώρα !!!...

Στις 18-6-2010 έφθασαν διαταγές στα σχολεία για ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ των εκπαιδευτικών ενάντια στη νέα φυματίωση !
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται ότι αφού η μαζική δηλητηρίαση απέτυχε με το παραμύθι "νέα γρίπη" , επανέρχονται τώρα με τη "νέα φυματίωση" και πρώτα με τους δημοσίους υπαλλήλους που δεν είναι εύκολο να αρνηθούν .
Αν πραγματικά υπήρχε κίνδυνος και αν πραγματικά ενδιαφερόταν για την υγεία του πληθυσμού να τι θα έκαναν : ( η συνέχεια εδώ )

Περί δημόσιου χρέους

"Το ελληνικό δημόσιο χρέος στο μεγαλύτερο του μέρος δεν είναι καν χρέος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% είναι ομόλογα. Με τα ομόλογα, δηλαδή, το ελληνικό κράτος φαινόταν ότι δανειζόταν χρήματα, αλλά...

το δάνειο στην πραγματικότητα δεν ήταν δικό του. Το δάνειο ήταν εξ' αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι "επενδυτές". Άρα δεν ήταν δάνειο του ελληνικού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο θέμα των υποχρεώσεων. Η Ελλάδα απλά ζητούσε χρήματα με μια υπόσχεση κέρδους. Μια αφηρημένη υπόσχεση κέρδους.

Μια ενδιάμεση τράπεζα έδινε στην Ελλάδα τα χρήματα που ζητούσε και τα χρήματα αυτά -που αυτή η τράπεζα της έδινε- τα έπαιρνε κατόπιν από τους "επενδυτές". Οι "επενδυτές" αγόραζαν ομόλογα και περίμεναν κέρδη. Ήλπιζαν σε κέρδη. Δεν δάνειζαν στην Ελλάδα με τόκο. Περίμεναν αποδόσεις μεγάλων κερδών από τις ανάγκες της Ελλάδας. Άρα .ρίσκαραν. Τα ομόλογα, δηλαδή, είναι "ευκαιρίες", που έδωσε το ελληνικό κράτος σε "επενδυτές", για να κερδίσουν χρήματα, βασιζόμενοι στις δικές του δανειακές ανάγκες. Πληρώνουν οι "επενδυτές" τις προηγούμενες δανειακές του ανάγκες, για να ξεπληρωθούν από τις επόμενες. Εκεί δηλαδή "περιμένουν" τα κράτη, για να εξυπηρετήσουν τις "υποσχέσεις" τους. Για να ξαναπάρουν δάνεια τα κράτη, θα πρέπει να πληρώσουν τις προηγούμενες "υποσχέσεις" τους.

Αυτό είναι το τραπεζικό "προϊόν", που λέγεται κρατικό ομόλογο. Υπόσχεται μεγάλα κέρδη και άρα δεν μπορεί από τη φύση του να είναι ασφαλές. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο, όταν επενδύεις σε αδύναμους "παίκτες", όπως είναι τα φτωχά κράτη. Τα κρατικά ομόλογα μοιάζουν με τις μετοχές μιας εταιρείας, οι οποίες διακινούνται στο χρηματιστήριο μεταξύ των επενδυτών και ερήμην της εταιρείας την οποία αφορούν. Μοιάζουν, γιατί αποδίδουν κέρδη ανάλογα με το ύψος της επένδυσης. Αν πάει καλά η εταιρεία, θα αποδώσει μέρισμα. Αν δεν πάει καλά, δεν θα αποδώσει. Αν πάει καλά η εταιρεία, οι μετοχές είναι χρήμα. Αν δεν πάει καλά, είναι "κομφετί". Τα κρατικά ομόλογα μάλιστα δεν έχουν καν τις ιδιότητες των συμβατικών μετοχών, γιατί ο επενδυτής δεν έχει κανένα νομικό δικαίωμα απέναντι στην εταιρεία ή το κράτος που τα εξέδωσε. Δεν έχει κάνει την παραμικρή σύμβαση μ' αυτήν και άρα δεν έχει μερίδιο από την περιουσία της. Έχει μερίδιο μόνον από τα κέρδη της, όπως τα αντιλαμβάνεται αυτός, ο οποίος του πούλησε το "προϊόν". 

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα ομόλογα μοιάζουν με τα αποκόμματα των γραφείων στοιχημάτων. Αυτός, ο οποίος τα έχει, διεκδικεί κέρδη, αλλά χωρίς δικαιώματα πέρα από αυτά τα κέρδη. Όταν υπάρχουν κέρδη, τα αποκόμματα είναι νόμιμα και πανίσχυρα έγγραφα. Όταν δεν υπάρχουν τέτοια, είναι άχρηστα χαρτιά. Δεν έχει κανένα δικαίωμα, όπως δεν έχει κανένα δικαίωμα ένας "αλογομούρης", ο οποίος τζογάρισε άπειρα χρήματα σε ένα άλογο, που τσακίστηκε στον ιππόδρομο. Με τα χρήματά του μπορεί το άλογο να έφαγε και να προπονήθηκε, αλλά, όταν έχασε την "κούρσα", αυτά τα χρήματα πήγαν στον "κουβά". Τα πετάει τα "αποκόμματα" των "χρημάτων" ως σκουπίδια στις κερκίδες και δεν διεκδικεί ούτε τον στάβλο ούτε το τρέιλερ που κουβαλά το άλογο. Δεν "γνωρίζει" το άλογο ποιος "έπαιξε" πάνω του. Δεν θα έπαιρνε κέρδη από τα κέρδη του και δεν έχει λόγο να καλύψει με την περιουσία του τις ζημιές του. Στον "κουβά" κατευθείαν τα αποκόμματα του τζογαδόρου.

Ας πρόσεχε. "Μάτια του παζάρια του" .όπως λέει ο λαός. Έξυπνος, αν έκανε τη σωστή επένδυση και επέλεξε τη σωστή εταιρεία και βλάκας, αν έκανε το αντίθετο. Η εταιρεία όμως δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί του. Το λέει άλλωστε και ο ίδιος ο ορισμός των ομολόγων. Δεν εγγυούνται μελλοντικά κέρδη, εξαιτίας των κερδών του παρελθόντος. Οι τοκογλύφοι έχουν τέτοια "αποκόμματα" στην αναπτυξιακή "κούρσα" του ελληνικού κράτους και κανένα άλλο δικαίωμα. Έπαιξαν και έχασαν. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν ανάγκη το ΔΝΤ. Αυτός ο οργανισμός θα "υποθηκεύσει" ολόκληρη τη χώρα, μετατρέποντας τα άχρηστα ομόλογα των τοκογλύφων σε υπερπολύτιμα ενυπόθηκα δάνεια. Αυτός θα απειλήσει την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας."


     Άγνωστος

Το παιδί μου κι' εγώ .

"Επειδή νιώθω πολύ πολύ ξανθιά τώρα τελευταία θα ήθελα αγαπητοί συναναγνώστες να μου απαντήσετε - ο γιαλός είναι στραβός ή εγώ στραβά αρμενίζω?????
Διαβάζω παντού για τα τρομερά προβλήματα υπογεννητικότητας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, οι Έλληνες κάνουν το πολύ ένα παιδί λέει, σε κάποια χρόνια δε θα υπάρχουν... 

αρκετά λεφτά για συντάξεις γιατί σήμερα αντιστοιχούν 4 εργαζόμενοι για ένα συνταξιούχο ενώ τότε η αναλογία θα είναι 1/1 και τα λοιπά.
Καλώς μέχρι εδώ.
Πάμε τώρα στις απορίες μου.

1: Ποιά υπογεννητικότητα???
Οπου και να κοιτάξω γύρω μου βλέπω φουσκωμένες κοιλιές, τα πάρκα είναι γεμάτα πιτσιρίκια, οι παιδικοί σταθμοί είναι φίσκα και δε βρίσκω θέση για το γιο μου, πάω στο γυναικολόγο και οι έγγυες περιμένουν ουρά και ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ θέλουν να κάνουν παιδί και όταν δε μπορούν τρέχουν για εξωσωματική. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω από την απέναντι πολυκατοικία πρέπει να τσιρίζουν πάνω από 30 παιδάκια.

2: Αντε και να το δεχτώ ότι έχουμε υπογεννητικότητα αφού δεν κάνουμε έξι παιδιά όπως το '40 αλλά δύο ανα ζεύγος περίπου.
Τα οποία πρέπει μεθάυριο να δουλέψουν ώστε να μας εξασφαλίσουν τις συντάξεις.
ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ???????????????
Εδώ κλαίγεστε ότι δε θα έχουμε αρκετούς εργαζόμενους, αλλα΄΄εχουμε ΤΟΣΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ.
Οι οποίοι το 2040 αν συεχίσουμε έτσι θα είναι ο μισός πληθυσμός!
Αρα τι νόημα έχει το επιχείρημα "Κάντε παιδιά για να έχουμε μεθαύριο εργαζόμενους να εισφέρουν για τη σύνταξή σας???"
Αφού το πιο πιθανό είναι να είναι άνεργα!
Δε θα υπάρχει κύριοί μου έλλειψη εργαζόμενων αλλά έλλειψη εργασίας, η εγώ είμαι χαζή και δεν καταλαβαίνω???????????

3: ΕΓΩ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ???????????
Δεν αντέχω με τίποτα την κλάψα και δε θα ισχυριστώ ότι πεινάμε, αν και ο συζυγός μου δεν αμείβεται καλά και η δική μου εργασία είναι εποχιακή. Δόξα τω Θεώ έχουμε το σπίτι μας, είμαστε νέοι και δε μπορώ να πω ότι το παιδί μας έριξε έξω οικονομικά σε καμία περίπτωση.
Σέφτομαι όμως ότι το γιο μας, έτσι όπως πάει, μπορεί να τον ζούμε εμείς όλη του τη ζωή η να καταντήσει αυτός να ζει εμάς.
Η να πάμε όλοι μετανάστες.
Αξίζει λοιπόν τον κόπο να φέρω άλλο ένα παιδί 'αυτή τη χώρα????
Δε μετανιώνουμε με τίποτα που γίναμε γονείς, δεν έχεις ζήσει τίποτα αν δε ζήσεις αυτό, αλλά γιατί να το ξαναζησουμε τελικά???

Απαντήστε κάπιος γονιός πως σκέφτεστε και εσείς γιατί εμείς το συζητάμε, το συζητάμε, αλλά άκρη δε βγαίνει.
Εγώ ξέρω κύριε Γιωργάκη μου ότι ΠΑΙΔΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Και μαραζώνουν στον ΟΑΕΔ.
Και φυσικά δε μπορούν να συνεισφέρουν σε καμία σύνταξη, αντιθέτως επιβαρύνουν τους συνταξιούχους γονείς τους.
Και γαμώ το ανταποδοτικό σύστημα!"

"Για εκείνους που οδηγούνται στην αυτοκτονία..."

"Θα ηθελα ως γυναίκα να καταθέσω την άποψή μου σχετικά με το φαινόμενο των αυτοκτονιών.

Είμαι 36 και όπως καταλαβαίνετε οι περισσότεροι συνομήλικοί μου έχουν παιδιά και χρωστάνε επίσης τα μαλλιά της κεφαλής τους.
Παιδιά ας το αποδεχτούμε, ΄ετσι είναι η κατάσταση...
Πρσωπικά δε χρωστάω αλλά ζορίζομαι απίστευτα να τα βγάλω πέρα.
Ο αρραβωνιαστικός μου χρωστάει στο ΤΕΒΕ, εξαψήφιο ποσό και έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του όπως χλιάδες συνάνθρωποί μας.
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ρε άντρες να αυτοκτονήσετε όλοι.
Ούτε τον εαυτό σας βοηθάτε, ούτε κανέναν τιμωρείτε και αφήνετε πίσω σας και άλλους "νεκρούς", τους ανθρώπους που σας αγαπάνε.
Στην Ελλάδα ένα καλό που μας έχει μείνει είναι η συμπαράσταση από φίλους και συγγενείς.
Ζητήστε τη, μη ντρέπεστε.
Οι μισοί τουλάχιστον Ελληνες έχουμε ένα πατρικό, έστω σε χωριό, πηγαίντε, μείνετε εκεί, κάντε δέκα μεροκάμματα σε διαφορετικές δουλειές, οι αλλοδαποί πως στο καλό τα καταφέρνουν και δεν αυτοκτονούν για χρέη που δεν έχουν στον ηλιο μοίρα και έχουν και 4 παιδιά?
Καταλαβαίνω πως ένας άνθρωπος μπορεί να νιώθει τη θηλιά στο λαιμό του όλο και να σφίγγει αλλά δεν είναι λύση, όχι ρε σεις.
Εμείς σα χαζοχαρούμενοι τον άλλο μήνα παντευόμαστε.
Λέμε να κάνουμε και παιδί σύντομα.
Και ας το ξέρουμε πως σε όλη μας τη ζωη θα μας κυνηγάει το ΤΕΒΕ.
Λες και είμαστε μόνο εμείς....
Και φυλακή για χρέη που λέει ο λόγος να πάει ο άντρας μου εγώ έξω θα είμαι, θα μεγαλώνω το παιδί μας και θα τον περιμένω.Που δε θα πάει γιατί ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να πάει φυλακή η μισή χώρα.

ΥΓ: Εχασα τον πατέρα μου ξαφνικά πολύ μικρή
Δεν αυτοκτόνησε, η καρδιά του τον πρόδωσε.
Ενα παιδί δεν ξπερνάει ποτέ έναν τέτοιο ξαφνικό χαμό, ακόμα και στα 36 του.
Για το Θεό, μην αφηνετε ορφανά....για το Θεό...καιόλα θα γίνουν.
Η δε θα γίνουν αλλά τουλάχιστον η οικογένειά σας θα σας έχει κοντά της."

"Ευριπιδης...for ever !!!"

" «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποχρέωση σε μια κυβέρνηση από το να δικαιώσει τους πόθους των νέων ανθρώπων.»
Θίοντορ Ρούσβελτ
Τι να γραψω, απο που να αρχισω και που να τελειωσω οταν σκεφτομαι τα απεγνωσμενα βλεμματα και την αγανακτηση χιλιαδων νεων ανθρωπων, φοιτητων, σπουδαστων,τελειοφοιτων και...

μη, που καθημερινα συναντω στο χωρο της δουλειας μου (ειμαι ταξιτζης και οπως καταλαβαινετε ο μικρος και περιορισμενος χωρος ενος ταξι, μπορει να ειναι κι ενα βαρομετρο, ενας καθημερινος στατιστικος δεικτης υψηλης ακριβειας της κοινωνικοπολιτικης καταστασης μιας κοινωνιας που βρισκεται σε κατασταση εκτακτης αναγκης). Σε ποσοστο που αγγιζει και το 90% οι νεοι εκφραζουν την διαθεση τους να εγκαταλειψουν την χωρα με οποιοδηποτε τροπο. Εκτος δηλαδη απο την εξοδο οικονομικων κεφαλαιων, εχουμε και την εξοδο ικανοτατων νεων που γυριζουν την πλατη σε μια πολιτικη υποτελειας και απολυτης εξαθλιωσης. Αυτες οι παραγωγικες μας δυναμεις. οι νεοι μας που αποτελουν τον δυναμικοτερο πυρηνα δημιουργιας στη χωρα, αξιζουν πραγματικα μια τετοια τυχη ??? Ας δωσει μια απαντηση ο εξουσιοδοτημενος απο την Τροικα εισπρακτορας και διαχειριστης του εθνικου μας πλουτου κ. Παπακωνσταντινου. Ας κοιταξει στα ματια τη νεα γενια (ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ) κι ας αποφασισει τα επομενα βηματα του απο κει και περα. Θα πρεπει να ξερει πως τον σεβασμο και την εκτιμηση (που δεν εχουν), δεν μπορουν πλεον ουτε να τα επιβαλλουν. Ετσι φτασαμε σε καποιο σημειο οπου η ρηση του Γκαντι, να μοιαζει τοσο σημερινη και οικεια:
«Δεν μπορώ να έχω κανένα σεβασμό ή συγκατάβαση για μια κυβέρνηση που πηγαίνει από λάθος σε λάθος, με σκοπό να διατηρείται στην αρχή.»
Μαχάτμα Γκάντι

Επικαιρο κι αληθινο, οσο και η κυβερνητικη ψευτια. Για τους πολιτικους μας η εξουσία μοιαζει να είναι γκόμενα τόσο γλυκιά και πλανεύτρα, ώστε όσοι μωροφιλόδοξοι και τυχοδιώχτες τη γεύονται να προσκολλώνται σε δαύτη με νύχια και με δόντια προδίδοντας ιερά και όσια, για να διατηρήσουν τη δημοσιότητα, το χρήμα και τη δύναμη που τους εξασφαλίζει.

«Ο τίμιος άντρας πρέπει να φεύγει από την αρχή, όχι πλουσιότερος, αλλά ενδοξότερος.»
Βίας ο Πριηνεύς

Ειναι φυσικα το ζητουμενο. Σπανιο φαινομενο ομως για τα Ελληνικα δεδομενα! Ας παρουμε εναν-εναν ολους τους γιαλανζη πολιτικους μας και θα δειτε πως στην πλειοψηφια τους, οσοι μπηκαν στο παιχνιδι με Σκοντα, βγηκανε με υβριδικα Λεξους και βιλιτσες σε μαγευτικες παραλιες. Τυχαιο? Δεν νομιζω!!

«Ένα κράτος, όπου η αυθάδεια και η ελευθερία τού να κάνει κανείς ό,τι θέλει μένουν ατιμώρητα, μπορεί να είναι κανένας σίγουρος γι' αυτό, ότι μετά από ένα ευτυχισμένο ταξίδι τελειώνει βυθισμένο μέσα στην άβυσσο.»
Σοφοκλής

Ενα κρατος των «άξιων και των ικανών», των αριστοκρατών τιτλούχων κούφιας και πληρωμένης αδρά και ταξικά γνώσης αποδεικνύεται κρατος κωφότητας, αναξιότητας και ανικανότητας.
Ερχεται η ώρα αυτού του λαού, έρχεται η ώρα να πάρουμε τις τύχες της χώρας στα χέρια μας, καθώς μόνο αυτός ο λαός μπορεί να σώσει την πατρίδα του.

«Όταν ο λαός εξεγείρεται και παραδίνεται στην οργή του, είναι μια φλόγα σφοδρή που μάταια προσπαθεί κανείς να σβήσει.»
Ευριπίδης

Αυτός ο λαός δεν αξίζει τέτοιες πολιτικές και πολιτικούς. Ο Παπανδρέου δεν θα έχει παρά ελάχιστη χρονικά ευχέρεια να πράξει υπέρ του ελληνικού λαού και να λάβει αποφάσεις που είναι πραγματικά υπέρ του. Η αποπομπή του υπουργού Οικονομικών και η χάραξη μιας δημιουργικής πολιτικής ουσίας, όχι με τους αριστοκράτες του Παπανδρέου, αλλά με τον ίδιο τον φιμωμένο ελληνικό λαό, είναι η μοναδική λύση για την χώρα και την κοινωνία μας.
Τα υπόλοιπα ανήκουν κυριαρχικά στον ελληνικό λαό . . ."

Δέκα λόγοι ευτυχίας που είμαι Έλληνας .

"1) Απολαμβάνω ήσυχες βόλτες με τον εξάχρονο γιό μου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας κοντά και γύρω από την πλατεία της Ομόνοιας όπου μπορούμε ( αν επιζήσουμε ) να μάθουμε την κουλτούρα και τις πολλές γλώσσες που ομιλούνται τριγύρω...



2) Απολαμβάνω ήσυχες και ξεκούραστες αποδράσεις στις υπεροργανωμένες παραλίες όπου εντελώς άκοπα και φθηνά μπορώ να απολαύσω το μπάνιο μου. Σε ορισμένες βέβαια ζητάνε εισιτήριο κάπως τσουχτερό αλλά δε βαριέσαι λεφτά υπάρχουν.......

3) Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει καταντήσει multimedia . Θές λόγου χάρη να μάθεις στο μικρό μου εξάχρονο για το μεγάλο έργο ΄΄ Η κόλαση του Δάντη? Με ένα σούπερ διαδραστικό μοντέλο το βλέπει σε εικόνες από το Καπανδρίτι , τον Κάλαμο και όπου αλλού υπάρχει πυρκαγιά 

4) Είμαστε τόσο ανοιχτοί σε ξένους και μας ενδιαφέρει τόσο πολύ ο πλουραλισμός του πολιτισμικού γίγνεσθαι που παρακολουθούμε με συγκίνηση τις αγωνιώδεις προσπάθειες σκαφών όπως HORA , PIRI REIS κλπ να μάθουν για την υφαλοκρηπίδα μας . Δλδ αν το λέγανε ΚΑΛΥΨΩ το σκάφος και Κουστώ τον καπετάνιο θα μας ενοχλούσε ? Ε μα πιά/....!

5) Απολαμβάνουμε τα εκλεκτότερα προιόντα που κυκλοφορούν στον πλανήτη . Παράδειγμα πίνεις ένα καφεδάκι στη Γλυφάδα και το πληρώνεις 4 ευρώ. Πας στην και καλά φημισμένη Λα Ράμπλα στη Βαρκελώνη και ένα διπλό εσπρέσσο τον πληρώνεις 1,80 ευρώ. Όπερ σημαίνει οτι οι άνθρωποι πέρα από μιά F.C Barcelona καταναλώνουν χαμηλής ποιότητας καφέ . Έτσι δεν είναι??

6) Σαν χώρα πιστεύω οτι προσφέρουμε ένα νέο κεφάλαιο στην επιστήμη. Χάρη σε εμάς ένας νέος κλάδος στην οικονομική επιστήμη γεννήθηκε. .ο Ρώσος μαθηματικός και καλά ντεμεκ αρνήθηκε να πάρει 1 εκατομμύριο δολάρια λέει γιατί βρήκε λύση σε μαθηματικό πρόβλημα . Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να λύσει το Ελληνικό πρόβλημα που τέθηκε από σύγχρονους ληστ...εεεε επιστήμονες .Δλδ εχω 1 ζητάω 2 χαλάω 10 αλλά δηλώνω 13 και τελικά χρωστάω της Μιχαλούς . Τι άλλο να λέμε τώρα...!!

7) Απολαμβάνω την απεριόριστη ασφάλεια.που μου εξασφαλίζει το κράτος . Κοιμάμαι με ανοιχτά παράθυρα και μπαλκονόπορτες αφού περισσότερο θα μου κοστίσει η επισκευή μετά το σπάσιμο και το μπουκάρισμα παρά η κλοπή η ίδια που στατιστικά κάποια στιγμή θα την υποστώ.

8) Βουλή. Τι να πείς τώρα . Ήταν οι 300 του Λεωνίδα αλλά υπάρχουν και οι 300 της Βουλής. Οι άνθρωποι νυχθημερόν κοπιάζουν με ένα και μοναδικό στόχο . Την εξυπηρέτησή μας Τους βλέπω όταν επιτίθενται στον κοινό εχθρό και ένα δάκρυ κυλάει από συγκίνηση στο πρόσωπό μου. Όταν δε ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στο ενδεχόμενο μείωσης της Βουλευτικής αποζημίωσης τους χάρηκα . Ένα με το This is Sparta ή PARTA τέλος πάντων μου έκανε . Μπράβο στα παιδιά ..μπράβο.

9) Συγκοινωνίες . Η χαρά του συγκοινωνιολόγου . ΤΙ τραμ τι μετρό τι ΟΑΣΑ , ΕΘΕΛ , ΜΠΕΛ και Μπεσαμέλ . Με τα σπουδαία σε ασυγχρονισμό δρομολόγια την διάρκεια μετάβασης από ένα σημείο σε άλλο έχουμε με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια . Αφενός λόγω της διάρκειας μιας απλής μετάβασης που μπορεί να κάνει και μερικές ώρες μαθαίνεις για την πόλη που ζείς , μπορείς να παρατηρήσεις άνετα τα δρώμενα στην πόλη κι πολλά άλλα , χώρια που στα σίγουρα θα βρεις και κοινούς γνωστούς από την θητεία στον στρατό κλπ κλπ. αφετέρου η ανυπαρξία σταθερού ωραρίου αφετηρίας και άφιξης έχει δημιουργήσει μιά νέα μορφή στοιχήματος . Κανονική άφιξη 2.00 , με καθυστέρηση 1.35 με καθυστέρηση πάνω από μισάωρο 1.75 .καθυστέρηση να φτάσεις εσύ λόγω εγκεφαλικού με τα όσα γινονται 1.15 Μιά χαρά δλδ . Μακρυά πιά από τα στημένα του ποδοσφαίρου και άλλων αθλητικών συναντήσεων . 

10) Επικοινωνίες ? Μιά λέξη μόνο SIEMENS . Εντάξει μερικοί ( χιχιχι) πήρανε μερικά δωράκια επιπλέον αλλά και τι έγινε ? Ξέρετε πολλές χώρες που μια τέτοια εταιρεία θα έκανε την τιμή να παίξει μπάλα? Για να μη θυμηθώ την Vodafone με τις υποκλοπές που μας έδειξε δωρεάν κιόλας τις δυνατότητες της τεχνολογίας , ή κάτι χρηματιστήρια που παντελώς φιλικά μας έμαθε πως γίνεται το νταλαβέρι μεταξύ νταβατζή και χωριατοπούλας πόρνης . Δλδ εγώ που έβλεπα το χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης γιατί να μη ζήσω αυτήν την ηδονή και στα μέρη μας . Ε μην είστε και αχάριστοι.

Δηλαδή πείτε μου τώρα που διαφωνείτε ειδάλλως θα πρέπει να ζείτε σε άλλη χώρα . Αμάν πια. "

Ο "Σπύρος" & "Σια"

"Δεν γνωρίζω τον συντάκτη - συγγραφέα, μα ΑΞΙΟΣ!

Και μεις μπορούμε να συνεχίσουμε να ψάχνουμε τι και ποιός φταίει και πως φθάσαμε ως εδώ.

Στα μέσα του 1970, μετά την επαναδημοκράτιση, είδα τον Σπύρο να.... σουλατσάρει από καφενείο σε καφενείο με δυο τρεις εφημερίδες στη μασχάλη. Όλες στο πρωτοσέλιδο είχαν τη φωτογραφία του '"εθνάρχη" με τα ατάσθαλα φρύδια. Κοτλέ καμπάνα παντελόνι, πουκαμισάκι ξεκούμπωτο με την τρίχα βιτρίνα και τον παχύ σταυρό απ' τα βαπτίσια του.

Έλεγε ιστορίες στους θαμώνες για την εξορία που τον έστειλε η χούντα. 'Αυτοεξορισμένος' κι αυτός στη Σουηδία. Δεν ήταν κι άσχημα τελικά. Έλεγε και ξανάλεγε την ιστορία για τα κορόιδα τους σουηδούς που του αγοράσανε αμάξι επειδή είχε κάνε δήλωση πως το δικό του κάηκε. Κρατική ασφάλεια, κοινωνικό κράτος εκεί. Ένα πλαστό χαρτί απώλειας και να σου ο λαζός με το καινούριο volvo.

Mε το volvo ήρθε στην Ελλάδα το 1976 και με την ιδιότητα του αντιστασιακού, αυτοεξόριστου, κατατρεγμένου αντιφρονούντα, κι αμέσως έπιασε δουλειά. Ένας κολλητός του δούλευε στη νομαρχία. τμήμα πολεοδομίας. Κάτι μαγειρέψανε με ένα οικόπεδο, κάτι άδειες πλαστογραφήσανε και με μια αντιπαροχή βρέθηκε με δυο τρία διαμερίσματα στην κατοχή του. Νοίκιασε τα τρία σε φοιτητές της σχολής που άνοιξε στην πόλη και κάαααθονταν. Τώρα είχε χρόνο να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της αντιπαροχής που τσιμέντωσε τα πάντα.

Στις αρχές του 1980 το... σχέδιο των κυβερνόντων πήγαινε καλά. Μαζέψανε όλο τον πληθυσμό στις πόλεις, τον ένα πάνω στον άλλο. Φθηνά εργατικά χέρια. Το Σπύρο τον συνάντησα τότε πάλι στην Αθήνα. Δεν κρατούσε πια 'δεξιές' εφημερίδες αλλά κάτι αφίσες με τον πράσινο ήλιο. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές ο μεσιέ με το ζιβάγκο και η χώρα έμπαινε στη νέα εποχή. Ο Σπύρος ήταν πια πρόεδρος πολιτιστικού συλλόγου στα Πατήσια, αλλά και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Έδωσε το volvo και πήρε μια 318, Μπεμβέ με καθίσματα από δερματίνη, χαμηλωμένη. Τα λεφτά έρχονταν μόνα τους από τότε που οργανώθηκε στο κόμμα.

Τον χώσανε οι κολητοί σε κάτι επιτροπές, και ρούφαγε το μερίδιό του από τα πακέτα που έρχονταν από την Ευρώπη. Ο "μεγάλος", ο Ανδρέας, δεν γούσταρε την Ευρώπη, αλλά μια χαρά τα πήγε μαζί τους τελικά. Το σύνθημα "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" ήταν καλή ατάκα για τα αντανακλαστικά του λαού, αλλά μέχρι εκεί. Ο Ανδρέας ήταν όσο Ευρωπαίος ήταν κι ο Κωνσταντίνος. Όσο ο λαός στην Ελλάδα είχε χούντα, αυτοί και οι κουστωδία τους ήταν 'εξορία'. όχι. όχι Μακρόνησο. πιο δύσκολη, στην ξενιτειά. Παρίσια, Στοκχόλμες, Τορόντα, Μανχάταν. όπου υπήρχαν αμερικάνικες και αγγλικές πρεσβείες, ακριβώς δίπλα κάνανε τα σπίτια τους.

Ο Ανδρέας λοιπόν έφερε λεφτά από την Ευρώπη με το σύνθημα 'αλλαγή'. Πακέτα Ντελόρ. Λεφτά, πολλά λεφτά. Από αυτά τα λεφτά ο Σπύρος ζούσε καλά. Συνδικαλίζονταν στα πράσινα στέκια μαζεύοντας ψήφους για το κόμμα. Με το πακέτο μάλμπορο να εξέχει απ την κωλοτσέπη, τα κλειδιά της μπέμπας σε ρόλο κομπολογιού, το μαλλί μπούκλα μπριγιαντομένο, έτρεχε από σύναξη σε σύναξη πρασινίζοντας τον τόπο. Τα βράδια συνήθως άφηνε στο σπίτι την κυρά, και πήγαινε να 'σηκώσει' το το κοινωνικό του προφίλ με κολλητούς από κάτι υπουργεία.

Παραλιακή, σκυλάδικο, πρώτο τραπέζι, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια μαζί, πιάτα και γαρύφαλα, γκόμενες να κωλοτρίβονται στις γραβάτες, τσιφτετέλια στην πίστα με το χέρι στον αέρα να μοστράρει το μακρύ νύχι του μικρού δακτύλου με το δαχτυλίδι. Παχύς χρυσός με πράσινη πέτρα πάνω. Ξημερώματα για πατσά στη Συγγρού, δίπλα στις πουτάνες.

Αρχές δεκαετίας του 1990. Ο γιος του Σπύρου μεγάλωσε και ήταν πια στο Λύκειο. Από το Γυμνάσιο όμως ήταν 'ενεργός' πολίτης. Πρόεδρος του 15μελούς που 'κατέβαινε' στις σχολικές εκλογές με το κόμμα. Το κόμμα ήταν παντού. Όχι στα νηπιαγωγεία ακόμα, αλλά από το γυμνάσιο μπορούσες να διαλέξεις το κοπάδι σου. Ο γιος ήταν άξιο τέκνο του Σπύρου. Είχε μάθει τα κόλπα πως να βγάζει λεφτά από τις μίζες στις εκδρομές στήνοντας την κατάσταση ανάμεσα στους λεοφωρτζήδες και τους καθηγητές. Όλοι κάτι βάζανε στην τσεπούλα κι όλοι μια χαρά.

Ο γιος είχε εξαντλήσει το όριο των απουσιών αλλά κανένα πρόβλημα, όλα με λίγο λάδωμα από τον μπαμπά κυλάνε καλύτερα. Ο διευθυντής του σχολείου άλλωστε είχε βλέψεις για προϊστάμενος δευτεροβάθμιας και χρειαζόταν πλάτες στο κόμμα. Ο Σπύρος είχε καημό ο γιος του να πάει στο Κολέγιο Αθηνών αλλά δεν του κάτσε. Ήταν σημαντικό να είσαι συμμαθητής με τον γόνο του εφοπλιστή, του εφημεριδά και του μεγαλέμπορου. αργότερα οι μπίζνες με ποιους θα γίνονταν άλλωστε. με άγνωστους; Με τους συμμαθητές φυσικά! Αλλά κι έτσι όλα τακτοποιήθηκαν.

Στις αρχές του 1990 ο γιος του Σπύρου αφού πήγε δυο χρόνια διακοπές στην Αμερική και γύρισε με πτυχίο μάρκετινγκ. Έμαθε απ' έξω όλα τα καφέ του Γιέιλ και τις μαζορέτες των αδελφάτων, αλλά τα αγγλικούλια του ήταν επιπέδου Ελεμέντρι.

Γύρισε στην Ελλάδα λοιπόν πτυχιούχος κι άνοιξε με κάτι μαγειρεμένες επιδοτήσεις διαφημιστική εταιρία, ξήγα του μπαμπά. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή καθώς έπαιρνε 'αβέρτα' δημόσια έργα. Τουριστική προβολή Νομού τάδε 150.000, οργάνωση εκθέσεως Υπ. Τουρισμού 900.000, έντυπα Περιφέρειας 1.200.000, κονκάρδες για το Δήμο 500.000 . . και πάει λέγοντας.

Πουλούσε και μίντια στα κανάλια που γέμισαν τον τόπο. ελεύθερη τηλεόραση γαρ. Είχε κάνει κολλητούς μερικούς Νομάρχες και Δημάρχους και έπαιρνε τη δουλειά. Με διαγωνισμό πάντα. Διαφανέστατα. Ήξερε καλά πως αν δεν χώσεις μαύρα, δεν θα πάρεις τη δουλειά. Έτσι, ένας δούλευε, δέκα πληρώνονταν. Ένας έσκαβε (κι αυτός με stage επιδοτήσεις) και δέκα κονομάγανε. Η πιο κερδοφόρα δουλειά στην Ελλάδα έγινε ο αέρας.

Χρυσοπληρωμένοι αεριτζήδες, πετυχημένοι και κονομημένοι. Έτσι κι ο γιος του Σπύρου. Άλλαξε το φοιτητικό κόκκινο celica με το μπουρί από πίσω και πήρε μια καγιέν μαύρη. Την τούρμπο με φιμέ τζάμια επίσης. Αριθμός κυκλοφορίας ΑΜΡ-7777. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν όλοι και ένας κολλητός στο συγκοινωνιών του έδωσε το νούμερο. Δεν ήθελε όμως να φαίνεται στην εφορία, γι αυτό και το καγιέν το 'έβαλε' στην οφ-σορ του που είχε έδρα την Κύπρο. Εταιρικό το αμάξι, όπως και η γκαρσονιέρα που αγόρασε για γαμηστρώνα στο Κολωνάκι κοντά στου Σημίτη για να τον χαιρετάνε οι μπάτσοι της φρουράς.

Στις γκόμενες που ξεμονάχιαζε εκεί έλεγε πως ήταν σύμβουλος του ΥΠ.ΠΟ, έτσι για φιγούρα. Ψέματα βεβαίως, δεν ήταν σύμβουλος, πελάτη τον είχε.
Ο μπαρμπα Σπύρος ήταν περήφανος για το βλαστάρι του. Είχε βγει στη σύνταξη από τα πενήντα του "δουλεύοντας" το ΤΕΒΕ με πλαστά παραστατικά εργασίας από τη Σουηδία, αλλά έβγαζε χοντρά φράγκα από τότε που το κόμμα τον έβαλε σύμβουλο στο κρατικό κανάλι. Πολλά λεφτά! Και δεν πατούσε και το πόδι του εκεί. Από τη Μύκονο τηλεφωνικώς οι πολύτιμες συμβουλές του μέσα από την πισίνα ή το τζακούζι που φερε απ΄ τη Σουηδία να του θυμίζει την ξενιτειά.

Έφερε και μια σάουνα αλλά την πήγε στο άλλο εξοχικό στην Αράχοβα. Από τη Μύκονο ερχόταν στην Αθήνα μόνο για τα συμβούλια με Υπουργούς, για να ζεσταθεί το κονέ. Έτσι κι αλλιώς με το σκάφος μια ώρα ήταν η Γλυφάδα από τη Μύκονο και τρως και καμιά αστακομακαρονάδα στο διάμεσο να διαπιστευτεί το στάτους. Και τα σκυλάδικα κοντά, λίγο αλλάξαν από το ηρωικό 80. Το κόλπο του χρηματιστηρίου τους άφησε πόλλλλλλλά κέρδη.

Ήταν μέσα στις κομπίνες που φούσκωναν ανύπαρκτες εταιρίες πιο γρήγορα κι από φαρίνα γιώτης. Όταν δόθηκε το σύνθημα, τα φράγκα μεταφέρθηκαν στην Ελβετία με τσουβάλια και είναι εκεί για τα γεράματα. Ο μπάρμπα Σπύρος έμαθε πως ο καλύτερος φίλος του στο πατρικό του δίπλα αυτοκτόνησε από την απόγνωση. Έχασε τα πάντα. ο Σημίτη που είχε ψηφίσει τον είχε διαβεβαιώσει πως το χρηματιστήριο θα τον κάνει πλούσιο και εκσυγχρονισμένο. Ο Σπύρος έστειλε στεφάνι μια που δεν μπόρεσε να πάει στην κηδεία, είχε επιτροπή.

Στα μέσα του 2000 μπήκε πατέρας και γιος στο μεγαλύτερο φαγοπότι όλων των εποχών. Αρμέγανε από παντού, ήταν πια κολλητοί με τους πάντες και διαχειρίζονταν μίζες και λάδια. Σι Φορ Άι, Αντίρια, Ολυμπιακά Έργα, κατασκευές. ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Η Ολυμπιακή φλόγα έφερε πολύ χρήμα. Ο Σπύρος έχει ακόμα τη δάδα της φλόγας, την μετέφερε κι αυτός για 50 μέτρα. αλλά οι φωτογραφίες βγήκαν 'καμένες' επειδή γυάλισε στον ήλιο το ολόχρυσο ρόλεξ και το δαχτυλίδι με την πράσινη πέτρα στο μικρό δάχτυλο με το μακρύ νύχι.

Κάπου σ' αυτή την εποχή έχασα τα ίχνη του Σπύρου και του γιου του. Είχα κι εγώ τα δικά μου προβλήματα επιβίωσης. Έμαθα πως αγόρασαν σπίτια στο Σαν Φραντζίσκο και στο Λονδίνο για τις δύσκολες ώρες. Μάλλον είχαν την πληροφορία πως η Ελλάδα θα γίνει επικίνδυνος τόπος για την κάστα τους και έφυγαν νωρίς. Όπως οι καλοί κλέφτες, μια καλή μπάζα κι εξαφανιζόλ.

Οι κολλητοί τους όμως είναι ακόμα εδώ, άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες απέναντι σε εκατομμύρια φτωχών πια Ελλήνων. Στις αρχές του 2010 ο τελευταίος της δυναστείας Παπανδρέου αποφάσισε να ποντάρει σε λάθος άλογο, και να κερδίσει τις εκλογές πέφτοντας στην παγίδα που έστησε ο ελληνικός λαός. Σπύρος και γιος ΑΕ ίσως τη γλυτώσουνε. Ίσως αποφύγουν αυτό που δεν απέφυγαν οι Λουδοβίκοι του παρελθόντος.

Στην Ελλάδα μπορεί το 95% να κοιμάται νανουρισμένο από το σκυλάδικο, τους πληρωμένους τελάληδες της δημοσιογραφίας, και τη χαζομάρα του μεσημεριού, αλλά το 5% είναι γνήσιο τέκνο του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή και του Αλεξάνδρου. Πιο γνήσιο δεν γίνεται.

Καλή σου τύχη Σπύρο. Χαιρετίσματα στο γιο και στην κυρά."