Μα γιατί σε σιχαίνομαι τόσο πολύ.....;

  Από μικρό παιδί  δέν γουστάρω τούς ταξιτζήδες . Ταξιτζής όμως ήταν αυτός  που με πήγε στο Κ.Α.Τ. μετά από πολύ σοβαρό τροχαίο και βέβαια δέν πληρώθηκε ποτέ για τη κούρσα του . Του έκανα το taxi μουνί από τα αίματα μου και φυσικά δέν ξέρω ποιος ήταν γιατί έφυγε . Δέν γουστάρω με τίποτα τούς δημόσιους υπαλλήλους , αλλά δημόσιοι υπάλληλοι  ήταν οι γιατροί που μου έσωσαν τη ζωή όταν έπαθα έμφραγμα , και οι πυροσβέστες που έσβησαν τη φωτιά και δεν κάηκε το σπίτι μου και σήμερα έχω που να κοιμίσω το παιδάκι μου . Σίγουρα δέν γουστάρω τους δικηγόρους αλλά δικηγόροι με έχουν βγάλει καθαρό για κάθε μαλακία που έκανα στη ζωή μου .Και βέβαια δέν γουστάρω με  τίποτα...μα  με τίποτα τούς πολιτικούς...αλλά τούς βγάζουν άλλοι, δέν βγαίνουν  από μόνοι τους !

   Με σένα όμως ρε παιδάκι μου υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Γιατί κάθε φορά που σε πλησιάζω μου μυρίζει βόθρος ; Γιατί κάθε φορά που σε βλέπω μου έρχεται αναγούλα και θέλω να ξεράσω ; Γιατί κάθε φορά που σε ακούω αυτόματα το μυαλό σκέφτεται χωματερή ; Γιατί είσαι ο μοναδικός που δεν πρόκειται ποτέ να πιστέψω . Γιατί , ενώ έχεις κάνεις τα πάντα για να είσαι ευπαρουσίαστος  , βλέπω σαπίλα ; 

    Σίγουρα έχω σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να το κοιτάξω. Κάνε μου τη χάρη σε παρακαλώ κύριε  Δημοσιογράφε  ....κοίτα το και εσύ !

    Υ.Γ. Μόλις το κοιτάξουμε και οι δύο να ψάξουμε μαζί , γιατί κάθε φορά που ακούω ότι κάνετε λειτούργημα ξύνω τ' αρχίδια μου , καθώς επίσης γιατί κάθε φορά που σκοτώνεται κάποιος από εσάς , εν ώρα καθήκοντος , με αφήνει παγερά αδιάφορο ( εν ώρα καθήκοντος έγραψα ηλίθιοι , και το ξανατονίζω)  Γιώργος Π. Πολοπετράκης