"Τι έχει αλλάξει απο το 1893;"

"Σας στέλνω αυτό το κείμενο, το οποίο βρήκα στο βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου (1998), που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του 1893 και θέτω το εξής φιλοσοφικό ερώτημα: Τι έχει αλλάξει από τότε; Διαβάστε:"Το επί Τουρκίας αρματολίκι έτεκε γνήσιον τέκνον το βουλευτικόν αξίωμα. Οι μόνοι αληθώς ελεύθεροι και μακάριοι πολίται της Ελλάδος είναι οι βουλευταί. Είναι αυτό τούτο δικτάτορες, έχουσι το δεσμείν και λύειν και πρώτος αυτών ο βασιλεύς Γεώργιος. Η κυβέρνησις δεν περιποιείται μόνον και θωπεύει αυτούς, αλλ' είναι η εντελής θεράπαινα πάσης αυτών αθεμίτου βουλής και πράξεως. Εαν φανή δυστροπούσα, ανατρέπουσι τους λέβητας και τότε η μετ'αυτήν καθίσταται χειροηθεστέρα. Πόσοι ψηφίζουσι κατά συνείδηση; Πέντε ή δέκα, οι δε λοιποί; Κατά τας δωρεάς, ας προέχει η εξουσία ή κατά τας ελπίδας, ας η αντιπολίτευσις. Εις ουδέν χρηματιστήριον της Ευρώπης πιστεύομεν να γίνονται τόσαι δοσοληψίαι, όσαι εν τω αχυρώνι εκείνω όστις εν Αθήναις καλείται Βουλευτήριον. Πρέπει να χορτάσωσι πάντες οι συγγενείς! , πάντες ει δυνατόν, οι ψηφοφόροι εκάστου βουλευτού. Ιδού λοιπόν ο προϋπολογισμός του κράτους και τα δημόσια υπουργήματα, φάγετε και ευφρανθείτε. Πάσαι αι επαρχιακαί θέσεις πρέπει να περιέλθωσιν αναποφεύκτως εις τους οπαδούς της θριαμβευσάσης φατρίας, γενική λοιπόν προγραφή των αντιφρονούντων. Δυστυχείς ούτοι. Ου μόνον εκβάλλονται εκ των θέσεων, αλλά φορολογούνται και αδίκως, και φυλακίζονται και απάγονται ως νεοσύλλεκτοι και φιλοξενούσι, κατ'εξαιρετικήν χάριν, τα μεταβατικά, και το φοβερώτερον πάντων, δεν ευρίσκουσι δικαιοσύνην ενώπιον των δικαστηρίων. Πάσαι αι αρχαί υπακούουσιν, αμέσως ή εμμέσως, εις τα νεύματα του βουλευτού. Εαν προχωρήσει τις αναζητών την πηγήν πάσης επαρχιακής ελεεινότητος, θα φθάσει αναποφεύκτως εις το Βουλευτήριον. Τις προστατεύει τον ληστήν, τον έχοντα ισχυρούς συγγενείς, ή δυνάμενον δι'αιματηρών απειλών να επιβάλλει θέλησιν εις τους εκλογείς; Ο Βουλευτής. Τις σώζει τον επί φόνω ή κλοπή δικαζόμενον; Ο Βουλευτής. Τις απονέμει αυτώ βασιλική χάριν; Ο Βουλευτής. Τις παρέχει άσυλον εις τον φυγόδικον ή εις τον λαθρέμπορον; Ο Βουλευτής. Τις απαλλάσει της τιμωρίας τον καταχραστήν υπάλληλον; Ο Βουλευτής. Τις τηρεί εις την θέσιν του τον αξιωματικόν, αν ο προϊστάμενος αυτού καταγγέλει ως συννενοούμενον μετά των ληστών; Ο Βουλευτής. Τις παραλύει την ιεραρχίαν της υπηρεσίας, την πειθαρχίαν του στρατού, το αδέκαστον της δικαιοσύνης; Ο Βουλευτής. Όπου υπάρχει σαπρότης τις, φαίνεται ο οδούς του ζωϋφίου τούτου. Και όμως οι άνθρωποι εκστρατεύουσιν κατά των ακρίδων. Εαν εξετάση τις δια του μικροσκοπίου τας λεγομένας επιρροάς της Ελλάδος, θα φρίξει επί τω ειδεχθί θεάματι. Μακάριοι οι μη έχοντες επιρροήν. Μακάριοι οι βιούντες λεληθότως. Ότι παρ'άλλοις είνει τιμαλφές ! κειμήλιον, εν Ελλάδι είναι λύθρον αίματος και δακρύων."